பனங்கள்ளு விஷமுள்ள
ஒரு ஊத காத்து கிள்ள
உன் கோபம் என்ன கொல்ல
அடி சொந்தம் இருந்தும்
பந்தம் இருந்தும்
பாவி நெஞ்சு எரியும்
ஒரு பைத்தியம் பிடிச்ச
பௌர்ணமி நிலவு
மேகத்த கிழிச்சு எரியும்
நான்
பனங்கள்ளு விஷமுள்ள
ஒரு ஊத காத்து கிள்ள
உன் கோபம் என்ன சொல்ல
அடி சொந்தம் இருந்தும்
பந்தம் இருந்தும்
பாவி நெஞ்சு எரியும்
ஒரு பைத்தியம் பிடிச்ச
பௌர்ணமி நிலவு
மேகத்த கிழிச்சு எரியும்
பொண்ணு மனசு
ஒரு தினுசு
அதில் மிருகமும் தெய்வமும் வாழும்
ஏய் பூஜா
பொண்ணு மனசு
ஒரு தினுசு
அதில் மிருகமும் தெய்வமும் வாழும்
என்னை பந்தாடும் மிருகம்
கூறுபோட்டு கூத்தாடும் தெய்வம்
அவ நினைப்ப புரிவதில
ஒரு ஆம்புள புழப்பு அழியும்
நீ கொஞ்சம் போல மெல்ல சிரிக்க
ஆத்தாடி அந்தவணி நான் துழைக்க
பார்வையால் இருதயம்
நினைக்கட்டுமா
வானத்த இமைகளில்
வருடட்டுமா
நீ சொல்லும் வார்த்தையில்
வசிக்கட்டுமா
கோபத்த கொண்டாடி
ரசிக்கட்டுமா
பனங்கள்ளு விஷமுள்ள
ஒரு ஊத காத்து கிள்ள
உன் கோபம் என்ன சொல்ல
அடி சொந்தம் இருந்தும்
பந்தம் இருந்தும்
பாவி நெஞ்சு எரியும்
ஒரு பைத்தியம் பிடிச்ச
பௌர்ணமி நிலவு
மேகத்த கிழிச்சு எரியும்
உலகத்துல தம்பதியா
சேந்திருப்பது
ஒன்னோ ரெண்டு
அட வெளியில சேந்து சுத்தும்
வீட்டுக்குள்ள கட்டில் மட்டும்- ரெண்டிருக்கும்
என் விதியே
இது தான்னா
பெருந்தினவுக்கு பத்தியம் தானா
என் ராத்திரி எரியுதடி
தூக்கமில்ல ரகசியம் உடையுதடி
கர்வத்தின் கர்பத்தில் வளந்தவளே
காதலின் திமிருக்கு பிறந்தவளே
கருணையில் இருதயத்தை – கொன்றுவிடு
கல்லறையில் என்னோடு வாழ்ந்துவிடு......
எல எலா
எல எலா
ஒரு ஊத காத்து கிள்ள
உன் கோபம் என்ன கொல்ல
ஒரு சொந்தமிருந்தும் பந்தமிருந்தும்
தானே நானே நானா
ஒரு பைத்தியம் பிடிச்ச
பௌர்ணமி நிலவு
மிகு மிகு மிக்கு........
இதுக்கு மேல என்ன - சொல்றது
No comments:
Post a Comment