ஏன் இங்கு வந்தாய் பேசாதே என்றான்
ஜில்லென்று சொன்னேன் என்னுள்ளே சென்றான்
உறங்கிக் கிடந்த புலங்களை எல்லாம்
எழுப்பி விடுகின்றாய்
சிறிது சிறிதாய் கிரக்கங்கள் எல்லாம் கிளப்பி
விடுகின்றாய்
பூவும் பிறக்கும் நொடியின் முன்னே தேனை
எடுக்கின்றாய்
காதல் பிறக்கும் நொடியின் முன்னே காமம்
கொடுக்கின்றாய்
ஏன் இங்கு வந்தாய் பேசாதே என்றான்
ஜில்லென்று சொன்னேன் என்னுள்ளே சென்றான்
என் நிழலை ரசிக்கிறான்
என் இளமை ருசிக்கிறான்
என் இதயம் சரிவிலே மழைத்துளியாக உருள்கின்றான்
என் தோளில் மெதுவாய் அமர்ந்தான்
என் கோபத்தை மெதுவாய் சுவைத்தான்
என் கண்களின் சிவப்பை அழகினில் ஏந்தி
கண்ணத்தில் பூசுகின்றான்
விடிய விடிய இரவினை வடித்தேன்
குடிக்கச் செய்தானே
கொடிய கொடிய வலிகளைக் கூட
வெடிக்க செய்தானே
ஏன் இங்கு வந்தாய் பேசாதே என்றான்
ஜில்லென்று சொன்னேன் என்னுள்ளே சென்றான்
நான் நுனியில் நடக்கிறேன்
என் நிழலாய் தொடர்கிறான்
என் விளக்கை அணைக்கிறேன்
ஏன் இருளென படர்க்கின்றான்
உன் அனுமதி இன்றி நுழைந்தான்
என் அறிவினில் எங்கும் நிறைந்தான்
இது முறை இல்லை என்றேன்
வரையறை இன்றி என்னை அவன் சிறை பிடித்தான்
சிறையினுள்ளே சிறகுகள் தந்து
பறக்கச் செய்தானே
கனவும் நனவும் தொடும் வரை எனக்கு
இருக்கச் செய்தானே
ஏன் இங்கு வந்தாய் பேசாதே என்றான்
ஜில்லென்று சொன்னேன் என்னுள்ளே சென்றான்
No comments:
Post a Comment