நீ வந்து போனது நேற்று மாலை
நான் என்னைத் தேடியும் காணவில்லை
வெண்பனி மூட்டத்தின் போர்வையாக
எங்கும் வெள்ளை
என் மனம் தேடிய வானவில்லை
எனக்காக ஏங்கிய வாழ்வின் சொல்லை
நீ தந்த நேரத்தில் காற்றில் கூட அசையவில்லை
சொப்பனம் கண்டபின் கண்ணை காணோம்
சொல்லிய வார்த்தையில் மொழியைக் காணோம்
கற்பனை செய்தபின் காளனே இல்லையே
கந்தக பூமியில் மேகமானாய்
கற்கண்டு மாமழை தந்து போனாய்
என்னுயிர் வாழ்ந்திரும் நேரமும் கையிலே
நீ வந்து போனது நேற்று மாலை
நான் என்னைத் தேடியும் காணவில்லை
வெண்பனி மூட்டத்தின் போர்வையாக
எங்கும் வெள்ளை
திங்கள் செவ்வாய் இன்றே நகரும்
எந்நாள் என்று இன்பம் நுகரும்
நான் கண்டேன் என் மரணம்
நெஞ்சை உண்ணும் தொண்டை கமரும்
பஞ்சைப் பற்றி செந்தீ பரவும்
நீ எங்கே என் அமுதம்
திரைச்சீலைகள் இல்லாது என் ஜன்னல்
ஓடாகத் தேடினேன்
வெளி ஓசைகள் இல்லாமல்
வாய்க்குள்ளே உன் பாடல் பாடினேன்
எனை உன் உள்ளம்
கைமீதி நீ தாங்கி தாலாட்ட ஆடினேன்
சாகா வரம் நீ தந்தால்
நான் வாழ்கிறேன்
நீ வந்து போனது நேற்று மாலை
நான் என்னைத் தேடியும் காணவில்லை
வெண்பனி மூட்டத்தின் போர்வையாக
எங்கும் வெள்ளை
விண்ணைவிட்டு செல்லும் நிலவே
பெண்ணைக் கண்டு நின்றால் நலமே
ஓ இங்கே நான் தனியே
முன்னும் பின்னும் முட்டும் மலையே
எங்கே எங்கே எந்தன் கலையே
நீ சொன்னால் சேர்ந்திடுவேன்
கடை கண்ணால நீ பார்த்த பார்வைகள்
போதாமல் ஏங்கினேன்
சில ஓசைகள் கேட்டாலே
நீதானோ என்றே நான் தேங்கினேன்
விரல் துன்பத்தை நீயன்றி
கைநீட்டி ஏமாந்து போகிறேன்
கள்ளம் இல்லா வெள்ளை நிலா
நீதானடி
நீ வந்து போனது நேற்று மாலை
நான் என்னைத் தேடியும் காணவில்லை
வெண்பனி மூட்டத்தின் போர்வையாக
எங்கும் வெள்ளை
என் மனம் தேடிய வானவில்லை
எனக்காக ஏங்கிய வாழ்வின் சொல்லை
நீ தந்த நேரத்தில் காற்றில் கூட அசையவில்லை
No comments:
Post a Comment